ကံၾကမၼာက ရက္စက္လြန္းလွတယ္...
ပြင့္လန္းမယ့္ဆဲဆဲ ပန္းႏွစ္ပြင့္ကို ေျခြရက္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ႏုပ်ဳိျခင္း၊
တက္ၾကြျခင္းေတြကို ညႇဳိးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႔ေစခဲ့တယ္။
ကံၾကမၼာက ညႇာတာမႈရွိခဲ့ျပန္တယ္... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ အသဲႏွလံုးတစ္စံုကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မီးက်ည္ေတြ ထြန္းညႇိေပးခဲ့တယ္။
ေနေရာင္ေတာက္ေတာက္ ညေနခင္းတစ္ခု ေဆးရံုဝရံတာတစ္ခုမွာ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတယ္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိၿပီး တခဏ သူတို႔ရဲ႕ႏုႏုယ္ပ်ဳိမ်စ္တဲ့ အသဲႏွလံုးတစ္စံုဟာ ဆတ္ဆတ္တုန္သြားခဲ့တယ္။ မၾကာခဏေတြ႔ဆံုမိရင္း မ်က္လံုးထဲကေန သူတို႔ရင္ထဲက နာက်င္ခံစားမႈေတြကို အခ်င္းခ်င္း ဖတ္ရႈနားလည္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ ေရာဂါသည္ႏွစ္ဦးရဲ႕ အခ်င္းခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာ သနားမႈလည္းျဖစ္တယ္။ ရက္ၾကာလာတဲ့အမွ် သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ဟိုးယခင္ကတည္းက ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြလို ခင္မင္သြားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးဟာ ေနထြက္ကေန ေနဝင္ခ်ိန္အထိ အၿမဲတတဲြတဲြရွိေနခဲ့ၾကၿပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖးမ၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အားေပးရင္း ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ဆရာဝန္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေရာဂါဟာ ကုသလို႔မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အတိအလင္းေျပာၾကားတယ္။ မိသားစုေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္အသီးသီး ေခၚျပန္သြားၾကတယ္။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ သူတို႔ရဲ႕ေရာဂါအေျခေန ပိုပိုဆိုးလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ျပဳခဲ့တဲ့ခ်ိန္းဆိုမႈတစ္ခုကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး မေမ့ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီခ်ိန္းဆိုမႈက အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ စာေတြေရးၾကၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အားေပးဖို႔ျဖစ္တယ္။ စာတစ္လံုး၊ စာတစ္ေၾကာင္းတိုင္းက သူတို႔အတြက္ အစြမ္းထက္တဲ့ အားေဆးျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာ ၃လဆိုတဲ့အခ်ိန္ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ ၃လရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔တစ္ေန႔မွာ ေကာင္မေလးဟာ ေကာင္ေလးေပးပို႔လာတဲ့ စာတစ္ေစာင္ကို လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ရင္း ေလာကႀကီးကို ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့တယ္။ ေအးေဆးညင္သာစြာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းမွာ အၿပံဳးေလးဆင္ၿပီး ကြယ္လြန္သြားတာျဖစ္တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္က ေကာင္မေလးေဘးမွာ အသံတိတ္ ငိုေၾကြးေနခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးလက္ထဲကစာကို မိခင္ယူၾကည့္လိုက္တယ္။ ခြန္အားပါတဲ့ စာေၾကာင္းတိုင္းက မိခင္မ်က္စိထဲ တိုးဝင္လာခဲ့တယ္။
"....... ကံၾကမၼာက နင့္ကို လွည့္စားတဲ့အခ်ိန္မွာ မေၾကာက္နဲ႔ မတြန္႔ဆုတ္နဲ႔ ေကာင္မေလးေရ... နင့္ေဘးမွာ ငါရွိေနေသးတယ္။ နင့္ကို ဂရုစိုက္တဲ့၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြ နင့္ေဘးမွာရွိေနေသးတယ္။ သူတို႔က နင့္ကိုကူညီလိုက္မယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္ေဖးမလိုက္မယ္။ နင္ဟာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနသူ မဟုတ္ပါဘူး...."
စာကိုကိုင္ထားတဲ့ မိခင္ရဲ႕လက္ေတြ တုန္ခါေနခဲ့တယ္။ မိခင္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြ စာရြက္ေပၚ တစက္စက္ စီးက်ေနခဲ့တယ္။
လူေလာကႀကီးထဲကေန ေကာင္မေလး ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါၿပီ။ ေကာင္မေလးဆံုးၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ မိခင္က ေကာင္မေလးအခန္းကိုရွင္းရင္ အံ့ဆဲြထဲမွာ မပို႔ရေသးတဲ့စာေတြ အထပ္လိုက္ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ အေပၚဆံုးတစ္ေစာင္က "ေမေမအတြက္" လို႔ ေရးထားတယ္။ စာကို ေဖာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာထဲမွာ ေရးထားတာက "ေမေမ.. ဒီစာကို ေမေမဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ေမေမ့အနား သမီးရွိမေနခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ သမီးရဲ႕ဆႏၵတစ္ခုကို ျဖည့္ေပးဖို႔ သမီးေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ သမီးနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အခ်ိန္းအဆက္ေလးတစ္ခု လုပ္ထားပါတယ္ ေမေမ။ သူနဲ႔အတူ လူ႔ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ သမီးကတိေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးကတိမတည္ခဲ့ဘူးေမေမ..... ဒါေၾကာင့္ သမီးမရွိေတာ့တဲ့အခါ သမီးထားခဲ့တဲ့စာေတြကို သူ႔ဆီ အဆက္မျပတ္ ပို႔ေပးပါေမေမ... သမီး ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ခိုင္နဲ႔ ရွင္သန္ေနေသးေၾကာင္း သူသိပါေစ။ ဒီစာေတြက သူ႔ကို ယံုၾကည္မႈရွိရွိနဲ႔ ဆက္ရွင္သန္ေနေစမယ္လို႔ သမီးယံုၾကည္ပါတယ္"
ေကာင္မေလးရဲ႕စာကိုဖတ္ၿပီး မိခင္ငိုမိျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးကို သြားေတြ႔ဖို႔ အင္အားတစ္ခုခုက မိခင္ကို လု႔ံေဆာ္ေနသလိုပါပဲ... ေကာင္ေလးကို သြားေတြ႔ဖို႔ မိခင္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေကာင္ေလးကိုေျပာျပၿပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကို အသက္ရွင္ဆက္ဖို႔ မွာခဲ့ေၾကာင္းေျပာဖို႔ မိခင္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
စာအိတ္ေတြေပၚေရးထားတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕လိပ္စာအတိုင္း ေကာင္ေလးအိမ္ကို မိခင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ထဲဝင္တာနဲ႔ စားပဲြတစ္ခုေပၚမွာ ေဘာင္အနက္ခတ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို သူျမင္လိုက္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ႏုပ်ဳိတက္ၾကြတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သူျမင္လိုက္တယ္။ မိခင္မွင္သက္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔ကို တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကို သူလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
မိခင္ႏွစ္ဦးရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ စိုစြတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႕မိခင္က စားပဲြေပၚတင္ထားတဲ့ စာအိတ္ေတြကိုယူၿပီး ဆို႔နင့္သံနဲ႔ "ဒီစာေတြက ကၽြန္မသား ထားခဲ့တဲ့စာေတြပါ။ သားေလးဆံုးသြားတာ တစ္လေက်ာ္ရွိေနပါၿပီ။ သူ မဆံုးခင္ သူနဲ႔ကံၾကမၼာတူတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူ႔စာကိုေစာင့္ေနေၾကာင္း၊ သူ႔အားေပးမႈကိုေစာင့္ေနေၾကာင္း ကၽြန္မကို ေျပာသြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္လလံုးလံုး သားစာကို ကၽြန္မပဲ ပို႔ေပးေနတာပါ....." စကားေတြဆက္ေျပာဖို႔ မိခင္ မစြမ္းသာခဲ့ေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးရဲ႕မိခင္က ေကာင္ေလးမိခင္ကို တင္းတင္းေလး ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္ၿပီး.... ဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္..... "လွပတဲ့ ခ်ိန္းဆိုမႈတစ္ခုအတြက္.............."
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
ကံၾကမၼာက ညႇာတာမႈရွိခဲ့ျပန္တယ္... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ အသဲႏွလံုးတစ္စံုကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မီးက်ည္ေတြ ထြန္းညႇိေပးခဲ့တယ္။
ေနေရာင္ေတာက္ေတာက္ ညေနခင္းတစ္ခု ေဆးရံုဝရံတာတစ္ခုမွာ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတယ္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိၿပီး တခဏ သူတို႔ရဲ႕ႏုႏုယ္ပ်ဳိမ်စ္တဲ့ အသဲႏွလံုးတစ္စံုဟာ ဆတ္ဆတ္တုန္သြားခဲ့တယ္။ မၾကာခဏေတြ႔ဆံုမိရင္း မ်က္လံုးထဲကေန သူတို႔ရင္ထဲက နာက်င္ခံစားမႈေတြကို အခ်င္းခ်င္း ဖတ္ရႈနားလည္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ ေရာဂါသည္ႏွစ္ဦးရဲ႕ အခ်င္းခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာ သနားမႈလည္းျဖစ္တယ္။ ရက္ၾကာလာတဲ့အမွ် သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ဟိုးယခင္ကတည္းက ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြလို ခင္မင္သြားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးဟာ ေနထြက္ကေန ေနဝင္ခ်ိန္အထိ အၿမဲတတဲြတဲြရွိေနခဲ့ၾကၿပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖးမ၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အားေပးရင္း ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ဆရာဝန္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေရာဂါဟာ ကုသလို႔မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အတိအလင္းေျပာၾကားတယ္။ မိသားစုေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္အသီးသီး ေခၚျပန္သြားၾကတယ္။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ သူတို႔ရဲ႕ေရာဂါအေျခေန ပိုပိုဆိုးလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ျပဳခဲ့တဲ့ခ်ိန္းဆိုမႈတစ္ခုကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး မေမ့ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီခ်ိန္းဆိုမႈက အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ စာေတြေရးၾကၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အားေပးဖို႔ျဖစ္တယ္။ စာတစ္လံုး၊ စာတစ္ေၾကာင္းတိုင္းက သူတို႔အတြက္ အစြမ္းထက္တဲ့ အားေဆးျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာ ၃လဆိုတဲ့အခ်ိန္ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ ၃လရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔တစ္ေန႔မွာ ေကာင္မေလးဟာ ေကာင္ေလးေပးပို႔လာတဲ့ စာတစ္ေစာင္ကို လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ရင္း ေလာကႀကီးကို ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့တယ္။ ေအးေဆးညင္သာစြာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းမွာ အၿပံဳးေလးဆင္ၿပီး ကြယ္လြန္သြားတာျဖစ္တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္က ေကာင္မေလးေဘးမွာ အသံတိတ္ ငိုေၾကြးေနခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးလက္ထဲကစာကို မိခင္ယူၾကည့္လိုက္တယ္။ ခြန္အားပါတဲ့ စာေၾကာင္းတိုင္းက မိခင္မ်က္စိထဲ တိုးဝင္လာခဲ့တယ္။
"....... ကံၾကမၼာက နင့္ကို လွည့္စားတဲ့အခ်ိန္မွာ မေၾကာက္နဲ႔ မတြန္႔ဆုတ္နဲ႔ ေကာင္မေလးေရ... နင့္ေဘးမွာ ငါရွိေနေသးတယ္။ နင့္ကို ဂရုစိုက္တဲ့၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြ နင့္ေဘးမွာရွိေနေသးတယ္။ သူတို႔က နင့္ကိုကူညီလိုက္မယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္ေဖးမလိုက္မယ္။ နင္ဟာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနသူ မဟုတ္ပါဘူး...."
စာကိုကိုင္ထားတဲ့ မိခင္ရဲ႕လက္ေတြ တုန္ခါေနခဲ့တယ္။ မိခင္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြ စာရြက္ေပၚ တစက္စက္ စီးက်ေနခဲ့တယ္။
လူေလာကႀကီးထဲကေန ေကာင္မေလး ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါၿပီ။ ေကာင္မေလးဆံုးၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ မိခင္က ေကာင္မေလးအခန္းကိုရွင္းရင္ အံ့ဆဲြထဲမွာ မပို႔ရေသးတဲ့စာေတြ အထပ္လိုက္ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ အေပၚဆံုးတစ္ေစာင္က "ေမေမအတြက္" လို႔ ေရးထားတယ္။ စာကို ေဖာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာထဲမွာ ေရးထားတာက "ေမေမ.. ဒီစာကို ေမေမဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ေမေမ့အနား သမီးရွိမေနခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ သမီးရဲ႕ဆႏၵတစ္ခုကို ျဖည့္ေပးဖို႔ သမီးေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ သမီးနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အခ်ိန္းအဆက္ေလးတစ္ခု လုပ္ထားပါတယ္ ေမေမ။ သူနဲ႔အတူ လူ႔ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ သမီးကတိေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးကတိမတည္ခဲ့ဘူးေမေမ..... ဒါေၾကာင့္ သမီးမရွိေတာ့တဲ့အခါ သမီးထားခဲ့တဲ့စာေတြကို သူ႔ဆီ အဆက္မျပတ္ ပို႔ေပးပါေမေမ... သမီး ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ခိုင္နဲ႔ ရွင္သန္ေနေသးေၾကာင္း သူသိပါေစ။ ဒီစာေတြက သူ႔ကို ယံုၾကည္မႈရွိရွိနဲ႔ ဆက္ရွင္သန္ေနေစမယ္လို႔ သမီးယံုၾကည္ပါတယ္"
ေကာင္မေလးရဲ႕စာကိုဖတ္ၿပီး မိခင္ငိုမိျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးကို သြားေတြ႔ဖို႔ အင္အားတစ္ခုခုက မိခင္ကို လု႔ံေဆာ္ေနသလိုပါပဲ... ေကာင္ေလးကို သြားေတြ႔ဖို႔ မိခင္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေကာင္ေလးကိုေျပာျပၿပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကို အသက္ရွင္ဆက္ဖို႔ မွာခဲ့ေၾကာင္းေျပာဖို႔ မိခင္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
စာအိတ္ေတြေပၚေရးထားတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕လိပ္စာအတိုင္း ေကာင္ေလးအိမ္ကို မိခင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ထဲဝင္တာနဲ႔ စားပဲြတစ္ခုေပၚမွာ ေဘာင္အနက္ခတ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို သူျမင္လိုက္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ႏုပ်ဳိတက္ၾကြတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သူျမင္လိုက္တယ္။ မိခင္မွင္သက္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔ကို တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကို သူလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
မိခင္ႏွစ္ဦးရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ စိုစြတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႕မိခင္က စားပဲြေပၚတင္ထားတဲ့ စာအိတ္ေတြကိုယူၿပီး ဆို႔နင့္သံနဲ႔ "ဒီစာေတြက ကၽြန္မသား ထားခဲ့တဲ့စာေတြပါ။ သားေလးဆံုးသြားတာ တစ္လေက်ာ္ရွိေနပါၿပီ။ သူ မဆံုးခင္ သူနဲ႔ကံၾကမၼာတူတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူ႔စာကိုေစာင့္ေနေၾကာင္း၊ သူ႔အားေပးမႈကိုေစာင့္ေနေၾကာင္း ကၽြန္မကို ေျပာသြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္လလံုးလံုး သားစာကို ကၽြန္မပဲ ပို႔ေပးေနတာပါ....." စကားေတြဆက္ေျပာဖို႔ မိခင္ မစြမ္းသာခဲ့ေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးရဲ႕မိခင္က ေကာင္ေလးမိခင္ကို တင္းတင္းေလး ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္ၿပီး.... ဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္..... "လွပတဲ့ ခ်ိန္းဆိုမႈတစ္ခုအတြက္.............."
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
Tags:
ဝတၳဳတို
Leave a comment