အလုပ္ကိုင္ အခြင့္လမ္းရရွိႏိုင္ေျခ နည္းလို႕လား ၊ လက္ေၾကာမတင္းတဲ့
လူေတြမ်ားလို႕လား ၊ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ပဲ အလုပ္ခုန္ခ်င္သူေတြ
မ်ားလို႕ပဲလားမသိဘူး … အလုပ္လက္မဲ့ေတြ မ်ားသည္ထက္မ်ားလာတယ္ …. ။
အလုပ္လက္မဲ့မ်ားလာတာက ျပသနာမဟုတ္ေပမယ့္ စား၀တ္ေနေရး ၊ ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ ၀င္ေငြရွိမွု မရွိမွုဆိုတာ ျပသနာ တစ္ခုလို ျဖစ္လာတယ္ ။ ဒီေတာ့လည္း… ပိုက္ဆံရဖို႕ အေရး ေတြးပူရျပန္ျပီေပါ့ ။ ပိုက္ဆံရဖို႕ ဆိုလွ်င္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သမၼာအာဇီ၀ပဲ ရွာစားမယ္လို႕ ခံယူထားၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာအေရးက ပိုအေရးၾကီးတယ္ မသမၼာတာလည္း … စားသင့္လွ်င္စားမွာပဲ ၊ လွ်င္သူစားဆိုျပီး ဖ်ံက် ရွာစားခ်င္သူေတြကလည္း ရွိေနပါတယ္ ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္၀မ္းထဲ မ်ိဳခ်ရမယ့္ ထမင္းတစ္လုတ္ကို သမၼာအာဇီ၀ က်က်ပဲ ရွာထားတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ လိပ္ျပာ သန္႕သန္႕စားေသာက္ခ်င္ပါတယ္ … ။
အခုေနာက္ပိုင္း မၾကားခ်င္မွ အဆံုး ခဏခဏၾကားေနရတဲ့ သတင္းကေတာ့ ခါးပိုက္ႏွိုက္ခံရျခင္းဆိုတဲ့ သတင္းပါပဲ ။ ေရွးယခင္ေခတ္ေတြကတည္းက ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စား ၊ လက္ေၾကာတင္းေအာင္ ရွာမစားခ်င္သူေတြကေတာ့ တရားသျဖင့္ ေရာ ၊ မတရားသျဖင့္ေရာ မစဥ္းစားပဲ …. ခါးပိုက္ႏွိုက္ျခင္း အမွုကို ျပဳျပီး ဒုစရိုက္မေၾကာက္ ၊ အကုသိုလ္မေၾကာက္ လုပ္စားၾကေလရဲ႕ ….။ ေခတ္ေတြ ေျပာင္းလာတာနဲ႕ အမွ် ခါးပိုက္ႏွုိက္ျခင္းက ရိုးအီ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း မရွိေသာ္လည္း ၊ခါးပိုက္ ႏွိုက္တဲ့ နည္းေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုေျပာင္းလာခဲ့ပါတယ္ ။
ယခင္က ခါးပိုက္ႏွိုက္ဆိုတာမ်ိဳးက ကားေပၚတို႕လိုမ်ိဳး ၊ ရုပ္ရွင္ရံုတန္းစီတဲ့ေနရာတို႕လိုမ်ိဳး စတဲ့ လူဦးေရ ၊ထူထပ္ ၾကပ္သိပ္ေသာ ေနရာေတြမွာသာ အျဖစ္မ်ားျပီး ၊ ခါးပိုက္ႏွိုက္အမ်ားစုက တကိုယ္ေတာ္ လွဳပ္ရွားပါတယ္ ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္တာကို လူသိသြားတဲ့အခါ သူ႕ကိုယ္သူကာကြယ္ရန္ ငါးျပားေစ့ေလးေတြရဲ႕ အသြားကို ေသြးျပီး ဓါးကဲ့သို ့ခၽြန္ထက္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္လို႕ သိရပါတယ္ ။ တပါးသူအား ခါးပိုက္ႏွိုက္ေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေသာ္လည္း ၊ ငါးျပားေစ့ရန္ေၾကာက္သျဖင့္ လူသိေအာင္ေျပာဆိုရန္ မ၀႔ံရဲ ခဲ့ၾကေၾကာင္းလည္း သိရတယ္ ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္က ေျပာဆို ေဖာ္ထုတ္သူကို လက္ျမန္ေျချမန္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာေပၚသို ႕ ငါးျပားေစ့ျဖင့္ လွီးျခစ္သြားေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားလည္း ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္ ။
တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲ လာသည့္ ေခတ္ကို လိုက္၍ ခါးပိုက္ႏွိုက္မ်ားလည္း … လူပိုတစ္ေယာက္ေခၚေဆာင္ျခင္းျဖင့္ …အကာကြယ္ယူတတ္လာၾကတယ္ ။ လူပိုတစ္ေယာက္မွ အႏွိုက္ခံရမည့္သူကို အာရံုေျပာင္းေအာင္ လုပ္တတ္ျပီး က်န္တစ္ေယာက္မွ က်ဴးလြန္ရန္ ၾကိဳးစားျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ လူမိပါကလည္း ထို အေဖာ္ျဖစ္သူမွ အဟန္႕တားျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးျခင္းမ်ိဳး ၊ ပိတ္စို႕ တာဆီးေပးျခငး္မ်ိဳး လုပ္ျပီး ကူညီေပးပါသတဲ့ ။ ေနာက္ပိုင္း အေဖာ္ပါသူ တစ္ေယာက္မွ ႏွစ္ေယာက္ထိ စုစုေပါင္း သံုးေယာက္ေပါင္းျပီး ခါးပိုက္ႏွိုက္စားၾကတာလည္း ၾကားဖူးနား၀ရွိခဲ့ပါတယ္ ။
ဟိုးတေလာက ဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းေလးတစ္ပုဒ္ ၊ ဖတ္ျပီးေတာ့ အ့ံအားသင့္သြားပါတယ္ ။ ေသခ်ာ ဂဃနဏ က်က် ေသခ်ာ ျပန္မေရးျပတတ္ေပမယ့္ … မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးျပေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္ေတြ လက္ရဲ ဇာတ္ရဲ ရွိလာတဲ့ အေၾကာင္းပါ ။ ၁၉၉ ယာဥ္လိုင္းေပၚမွာ အုပ္စုလိုက္ (လူ၈ေယာက္) ခါးပိုက္ႏိွုက္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ က်ဴးလြန္သူကို ယာဥ္ေနာက္လိုက္ရဲ႕ အေဖာ္ျဖစ္သူက သိေပမယ့္ မေျပာရဲခဲ့ဘူး ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္ ကားေပၚက ဆင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္မွသာ ခါးပိုက္ႏွိုက္သြာျပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာလည္းေျပာ ၊ ဟိုလူႏွိုက္တာပဲ ဆိုျပီး လက္ညွိဳးလည္း ညႊန္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကားေပၚက က်န္ခဲ့တဲ့ လူအခ်ိဳ ့ထဲမွ လူတစ္ေယာက္က ဓါးေျမာင္နဲ႕ ေပါင္ကိုခြဲသြားျပီး ဆင္းေျပးသြားတာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္ ။ အကာကြယ္ေပးဖို႕ ၾကိဳးစားတဲ့ စပယ္ယာလည္း အထိုးခံရတယ္လို႕ ေရးသားထားတာ ဖတ္လိုက္ရမိတယ္ ။ ကမာၻၾကီး ဘယ္လိုျဖစ္သလဲေတာ့ မသိ ၊ လူေတြ ျဖစ္ေနတာေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ နိမ့္က်လာတာပါ ။ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ ကုိယ့္အစြမ္း အဆသံုးျပီး ရွာမစားခ်င္ပါပဲ .. သူတပါး ေခၽြးနည္းစာကို ကလိမ္က်တာ အေတာ္ေအာက္တန္းက်လြန္းပါတယ္ ။ အခုလို လူကိုပါ အုပ္စုဖြဲ ့ အႏၱရာယ္ ျပဳတာကေတာ့ ခါးပိုက္ႏွိုက္တာနဲ႕ မတူပဲ ၊ ဓါးျပတိုက္တာနဲ႕ေတာင္ ဆင္တူလို႕ ေနပါေသးတယ္ ။ ၁၉၉ ကားေပၚမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ေနရာကေတာ့ (ၾကည့္ျမင္တိုင္) သဲကြင္းမွတ္တိုင္မွာလို႕ သိရပါတယ္ ။ ထိုလူအုပ္စုကေတာ့ (ၾကည့္ျမင္တိုင္) နတ္စင္လမ္းမွတ္တိုင္ကေနတက္လာတာပါတဲ့ေလ ။
ခါးပိုက္ႏွိုက္ေတြ ေသာင္းက်န္ေနတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မလည္း သြားေလရာ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ ဥစၥာေျခာက္လုပ္ျပီး ဂရုတစိုက္သြားပါတယ္ ။ သမၼာအာဇီ၀ လုပ္အားနဲ႕ ရထားတဲ့ ပိုက္ဆံမို႕ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵမပါပဲ သူတပါးက ခိုးယူတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ရြံမုန္းပါတယ္ ။ တစ္က်ပ္တစ္ျပားေတာင္ ေစတနာမထားႏိုင္ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ကားစီးတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ လူစုလူေ၀းနဲ႕ တိုးသြားရမယ့္ေနရာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႕ ျခင္းေတာင္းကိုေတာ့ သတိနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ကာကြယ္ပါတယ္ ။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ ကာကြယ္ေနရတာနဲ႕ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အျဖစ္ပ်က္တစ္ခု သတိမထားလိုက္မိလို႕ .. အားနာရတဲ့ အျဖစ္ တစ္ခု ၾကံဳ ဖူးခဲ့ပါတယ္ ။
ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္လေက်ာ္ေလာက္က ၄၈ မီနီဘတ္စ္ေလးစီးရင္း အုတ္က်င္းမွတ္တိုင္ကေန ျမိဳ႕ထဲကို စီးပါတယ္ ။အခ်ိန္ကေတာ့ ညေနေစာင္းေပါ့ေလ … ကားလည္း သိပ္မၾကပ္တာေၾကာင့္ ထိုင္စရာေနရာရပါတယ္ ။ လူအနည္းက်ဥ္းသာပါျပီး ထိုင္စရာေတြ လြတ္လို႕ေနတာေပါ့ ။ မွတ္မွတ္ရရ သံလမ္းမွတ္တိုင္မွာ ေကာင္ေလးတစ္အုပ္တက္လာပါတယ္ .. ေဘာလံုးကန္ျပီး ျပန္လာသလိုပံုစံေတြနဲ႕ပါ ။ ေခၽြးကလည္း တရြဲရြဲ ၊ ေဘာင္းဘီတိုေတြနဲ႕ အားကစား၀တ္စံု ၀တ္သူကလည္း ၀တ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္ ။ သူတို႕ တက္လာကတည္းက လူလည္း မတိုးရတဲ့ကားေပၚ ၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႕ တြန္းတိုက္တက္လာျပီး ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို ပိုက္ဆံအိတ္လြတ္ထားတဲ့ လက္ဘက္ကေန .. ေဆာင့္တိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ ရုတ္တရက္အျပဳမူေၾကာင့္ လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ သူတို႕ကိုယ္နဲ႕ ညွပ္ပါသြားတယ္ ။ ပိုက္ဆံအိတ္သာပါေပမယ့္ ၾကိဳးစက ကၽြန္မလက္ထဲမွာေတာ့ က်န္ခဲ့ေသးတယ္ ။ ကားလည္း ဘရိတ္မအုပ္ပဲ ရုတ္တရက္ယိုင္သြားတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေၾကာင့္ ကဗ်ာကယာ ပိုက္ဆံကို သတိရမိျပီး လက္ထဲ က်န္ခဲ့တဲ့ ၾကိဳးစကို ေဆာင့္ဆြဲေတာ့မွ ကၽြန္မရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေလး ပိုင္ရွင္ဆီကို ဘတ္ခနဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့တယ္ ။ ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အပထား ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ကာကြယ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ သတိထားလိုက္မိပါတယ္ ။ ကၽြန္မလည္း ဥစၥာေျခာက္ပီပီ ၊ ဘယ္သူဘယ္လိုထင္ထင္ မထူးဘူးဆိုျပီး ျခင္းေထာင္းထဲ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ထည့္ျပီး ျခင္းေထာင္းကို ရင္ဘတ္မွာ ပိုက္ျပီး ကားစီးမိပါေတာ့တယ္ ။ ေနရာေတြ အမ်ားၾကီးလြတ္ေနပါလွ်က္ ထိုအုပ္စုက ေကာင္ေလးေတြ အသ ီးသီး ေနရာခြဲ ထိုင္ၾကတာေတာ့ သတိထားမိလိုက္တယ္ ။ ဘူတာရံုလမ္း မွတ္တိုင္က်ေတာ့ အဲ့ဒီေကာင္ေလး အဖြဲ႕ ဆင္းသြားတယ္ ။ အဲ့ဒီအခါက်မွ ကၽြန္မလည္း သက္ျပင္းခ်ျပီး ” ငါကိုယ္က စိုးရိမ္တတ္လိုက္တာ … ပူေလာင္လိုက္တာ” လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွံု ့ခ်မိျပန္တယ္ ။ ကၽြန္မအေတြးေတြေကာင္းတုန္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ရုတ္တရက္ထေအာ္လိုက္ပါတယ္ ။ ကၽြန္မအိတ္ခြဲခံလိုက္ရျပီလို႕ေလ … ။ ဟုတ္ပါတယ္ သူမေျပာမွ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူမရဲ႕ အိတ္ တိတိရိရိကို ေျခာက္လက္မစာေလာက္ အခြဲခံခဲ့ရတာပါ ။ ေဘးမွာ ခုနက အဖြဲ ့မွ တစ္ေယာက္လာထိုင္သြားတာလို႕လည္း ေကာင္မေလးက ေျပာပါတယ္ ။ဘာစာရြက္စာတမ္းမွ မပါပဲ ၊ ပိုက္ဆံ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ပဲ ပါတာမို႕ … မ်ားမ်ားၾကီး မဆံုးရွံုးလိုက္ေပမယ့္ ဒီလို ခါးပိုက္ႏွိုက္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကိုေတာ့ ရွံု႕ခ်မိပါတယ္ ။ အခုလို အျဖစ္ပ်က္ေတြျမင္ေတာ့မွ ခုနက ” ငါစိတ္ပူေနတာ မလြန္ပါဘူး” လို႕ ေတြးရင္း ျပံုးမိတယ္ ။ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ဆက္သြားရဦးမွာလဲေမးျပီး အကူညီေပးဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ့ ၊ သူမအိမ္ကို ျပန္မွာမို႕ ပိုက္ဆံ မလိုေတာ့ပါဘူးေျပာရွာတယ္ ။ ရဲလည္း မတိုင္ေတာ့ဘူး ေငြတစ္ေသာင္းေလာက္ပဲ ပါသြားတာေၾကာင့္ အေတြ႕ ၾကံဳတစ္ခုကို ေငြတစ္ေသာင္းနဲ႕ လဲ လိုက္ရတယ္လို႕လည္း သူမက ရယ္က်ဲက်ဲ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္ ။
ေကာင္မေလးကေတာ့ အဆင္မေျပမွုေတြ ၾကံဳရေပမယ့္ ၊ သင္ခန္းစာလို႕ သေဘာထားျပီး ၾကံဖန္ စိတ္ေအးခ်မ္းမွုကို ရယူသြားလို႕ …သူမကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ကာကြယ္ျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကိုသတိမထားမိတဲ့ ကၽြန္မ ၊ သူမအေပၚ အားနာသလိုေတာင္ျဖစ္မိတယ္ ။ ခဏၾကာေတာ့ သူမ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္ေရာက္ကာ ဆင္းသြားတဲ့အခါ ၊ ကၽြန္မက သူ႕ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း အေတြးမ်ားလို႕သာ က်န္ခဲ့ပါတယ္ ။ လူေတြ သမၼာအာဇီ၀နဲ႕ ရွာစားခ်င္စိတ္ရွိလွ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပါပဲလို႕ … ေတြးမိပါေတာ့တယ္ ။ ။
Mandalay Gazette မွ ျဖစ္သည္။
အလုပ္လက္မဲ့မ်ားလာတာက ျပသနာမဟုတ္ေပမယ့္ စား၀တ္ေနေရး ၊ ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ ၀င္ေငြရွိမွု မရွိမွုဆိုတာ ျပသနာ တစ္ခုလို ျဖစ္လာတယ္ ။ ဒီေတာ့လည္း… ပိုက္ဆံရဖို႕ အေရး ေတြးပူရျပန္ျပီေပါ့ ။ ပိုက္ဆံရဖို႕ ဆိုလွ်င္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သမၼာအာဇီ၀ပဲ ရွာစားမယ္လို႕ ခံယူထားၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာအေရးက ပိုအေရးၾကီးတယ္ မသမၼာတာလည္း … စားသင့္လွ်င္စားမွာပဲ ၊ လွ်င္သူစားဆိုျပီး ဖ်ံက် ရွာစားခ်င္သူေတြကလည္း ရွိေနပါတယ္ ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္၀မ္းထဲ မ်ိဳခ်ရမယ့္ ထမင္းတစ္လုတ္ကို သမၼာအာဇီ၀ က်က်ပဲ ရွာထားတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ လိပ္ျပာ သန္႕သန္႕စားေသာက္ခ်င္ပါတယ္ … ။
အခုေနာက္ပိုင္း မၾကားခ်င္မွ အဆံုး ခဏခဏၾကားေနရတဲ့ သတင္းကေတာ့ ခါးပိုက္ႏွိုက္ခံရျခင္းဆိုတဲ့ သတင္းပါပဲ ။ ေရွးယခင္ေခတ္ေတြကတည္းက ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စား ၊ လက္ေၾကာတင္းေအာင္ ရွာမစားခ်င္သူေတြကေတာ့ တရားသျဖင့္ ေရာ ၊ မတရားသျဖင့္ေရာ မစဥ္းစားပဲ …. ခါးပိုက္ႏွိုက္ျခင္း အမွုကို ျပဳျပီး ဒုစရိုက္မေၾကာက္ ၊ အကုသိုလ္မေၾကာက္ လုပ္စားၾကေလရဲ႕ ….။ ေခတ္ေတြ ေျပာင္းလာတာနဲ႕ အမွ် ခါးပိုက္ႏွုိက္ျခင္းက ရိုးအီ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း မရွိေသာ္လည္း ၊ခါးပိုက္ ႏွိုက္တဲ့ နည္းေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုေျပာင္းလာခဲ့ပါတယ္ ။
ယခင္က ခါးပိုက္ႏွိုက္ဆိုတာမ်ိဳးက ကားေပၚတို႕လိုမ်ိဳး ၊ ရုပ္ရွင္ရံုတန္းစီတဲ့ေနရာတို႕လိုမ်ိဳး စတဲ့ လူဦးေရ ၊ထူထပ္ ၾကပ္သိပ္ေသာ ေနရာေတြမွာသာ အျဖစ္မ်ားျပီး ၊ ခါးပိုက္ႏွိုက္အမ်ားစုက တကိုယ္ေတာ္ လွဳပ္ရွားပါတယ္ ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္တာကို လူသိသြားတဲ့အခါ သူ႕ကိုယ္သူကာကြယ္ရန္ ငါးျပားေစ့ေလးေတြရဲ႕ အသြားကို ေသြးျပီး ဓါးကဲ့သို ့ခၽြန္ထက္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္လို႕ သိရပါတယ္ ။ တပါးသူအား ခါးပိုက္ႏွိုက္ေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေသာ္လည္း ၊ ငါးျပားေစ့ရန္ေၾကာက္သျဖင့္ လူသိေအာင္ေျပာဆိုရန္ မ၀႔ံရဲ ခဲ့ၾကေၾကာင္းလည္း သိရတယ္ ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္က ေျပာဆို ေဖာ္ထုတ္သူကို လက္ျမန္ေျချမန္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာေပၚသို ႕ ငါးျပားေစ့ျဖင့္ လွီးျခစ္သြားေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားလည္း ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္ ။
တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲ လာသည့္ ေခတ္ကို လိုက္၍ ခါးပိုက္ႏွိုက္မ်ားလည္း … လူပိုတစ္ေယာက္ေခၚေဆာင္ျခင္းျဖင့္ …အကာကြယ္ယူတတ္လာၾကတယ္ ။ လူပိုတစ္ေယာက္မွ အႏွိုက္ခံရမည့္သူကို အာရံုေျပာင္းေအာင္ လုပ္တတ္ျပီး က်န္တစ္ေယာက္မွ က်ဴးလြန္ရန္ ၾကိဳးစားျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ လူမိပါကလည္း ထို အေဖာ္ျဖစ္သူမွ အဟန္႕တားျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးျခင္းမ်ိဳး ၊ ပိတ္စို႕ တာဆီးေပးျခငး္မ်ိဳး လုပ္ျပီး ကူညီေပးပါသတဲ့ ။ ေနာက္ပိုင္း အေဖာ္ပါသူ တစ္ေယာက္မွ ႏွစ္ေယာက္ထိ စုစုေပါင္း သံုးေယာက္ေပါင္းျပီး ခါးပိုက္ႏွိုက္စားၾကတာလည္း ၾကားဖူးနား၀ရွိခဲ့ပါတယ္ ။
ဟိုးတေလာက ဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းေလးတစ္ပုဒ္ ၊ ဖတ္ျပီးေတာ့ အ့ံအားသင့္သြားပါတယ္ ။ ေသခ်ာ ဂဃနဏ က်က် ေသခ်ာ ျပန္မေရးျပတတ္ေပမယ့္ … မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးျပေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္ေတြ လက္ရဲ ဇာတ္ရဲ ရွိလာတဲ့ အေၾကာင္းပါ ။ ၁၉၉ ယာဥ္လိုင္းေပၚမွာ အုပ္စုလိုက္ (လူ၈ေယာက္) ခါးပိုက္ႏိွုက္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ က်ဴးလြန္သူကို ယာဥ္ေနာက္လိုက္ရဲ႕ အေဖာ္ျဖစ္သူက သိေပမယ့္ မေျပာရဲခဲ့ဘူး ။ ခါးပိုက္ႏွိုက္ ကားေပၚက ဆင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္မွသာ ခါးပိုက္ႏွိုက္သြာျပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာလည္းေျပာ ၊ ဟိုလူႏွိုက္တာပဲ ဆိုျပီး လက္ညွိဳးလည္း ညႊန္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကားေပၚက က်န္ခဲ့တဲ့ လူအခ်ိဳ ့ထဲမွ လူတစ္ေယာက္က ဓါးေျမာင္နဲ႕ ေပါင္ကိုခြဲသြားျပီး ဆင္းေျပးသြားတာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္ ။ အကာကြယ္ေပးဖို႕ ၾကိဳးစားတဲ့ စပယ္ယာလည္း အထိုးခံရတယ္လို႕ ေရးသားထားတာ ဖတ္လိုက္ရမိတယ္ ။ ကမာၻၾကီး ဘယ္လိုျဖစ္သလဲေတာ့ မသိ ၊ လူေတြ ျဖစ္ေနတာေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ နိမ့္က်လာတာပါ ။ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ ကုိယ့္အစြမ္း အဆသံုးျပီး ရွာမစားခ်င္ပါပဲ .. သူတပါး ေခၽြးနည္းစာကို ကလိမ္က်တာ အေတာ္ေအာက္တန္းက်လြန္းပါတယ္ ။ အခုလို လူကိုပါ အုပ္စုဖြဲ ့ အႏၱရာယ္ ျပဳတာကေတာ့ ခါးပိုက္ႏွိုက္တာနဲ႕ မတူပဲ ၊ ဓါးျပတိုက္တာနဲ႕ေတာင္ ဆင္တူလို႕ ေနပါေသးတယ္ ။ ၁၉၉ ကားေပၚမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ေနရာကေတာ့ (ၾကည့္ျမင္တိုင္) သဲကြင္းမွတ္တိုင္မွာလို႕ သိရပါတယ္ ။ ထိုလူအုပ္စုကေတာ့ (ၾကည့္ျမင္တိုင္) နတ္စင္လမ္းမွတ္တိုင္ကေနတက္လာတာပါတဲ့ေလ ။
ခါးပိုက္ႏွိုက္ေတြ ေသာင္းက်န္ေနတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မလည္း သြားေလရာ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ ဥစၥာေျခာက္လုပ္ျပီး ဂရုတစိုက္သြားပါတယ္ ။ သမၼာအာဇီ၀ လုပ္အားနဲ႕ ရထားတဲ့ ပိုက္ဆံမို႕ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵမပါပဲ သူတပါးက ခိုးယူတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ရြံမုန္းပါတယ္ ။ တစ္က်ပ္တစ္ျပားေတာင္ ေစတနာမထားႏိုင္ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ကားစီးတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ လူစုလူေ၀းနဲ႕ တိုးသြားရမယ့္ေနရာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႕ ျခင္းေတာင္းကိုေတာ့ သတိနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ကာကြယ္ပါတယ္ ။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ ကာကြယ္ေနရတာနဲ႕ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အျဖစ္ပ်က္တစ္ခု သတိမထားလိုက္မိလို႕ .. အားနာရတဲ့ အျဖစ္ တစ္ခု ၾကံဳ ဖူးခဲ့ပါတယ္ ။
ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္လေက်ာ္ေလာက္က ၄၈ မီနီဘတ္စ္ေလးစီးရင္း အုတ္က်င္းမွတ္တိုင္ကေန ျမိဳ႕ထဲကို စီးပါတယ္ ။အခ်ိန္ကေတာ့ ညေနေစာင္းေပါ့ေလ … ကားလည္း သိပ္မၾကပ္တာေၾကာင့္ ထိုင္စရာေနရာရပါတယ္ ။ လူအနည္းက်ဥ္းသာပါျပီး ထိုင္စရာေတြ လြတ္လို႕ေနတာေပါ့ ။ မွတ္မွတ္ရရ သံလမ္းမွတ္တိုင္မွာ ေကာင္ေလးတစ္အုပ္တက္လာပါတယ္ .. ေဘာလံုးကန္ျပီး ျပန္လာသလိုပံုစံေတြနဲ႕ပါ ။ ေခၽြးကလည္း တရြဲရြဲ ၊ ေဘာင္းဘီတိုေတြနဲ႕ အားကစား၀တ္စံု ၀တ္သူကလည္း ၀တ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္ ။ သူတို႕ တက္လာကတည္းက လူလည္း မတိုးရတဲ့ကားေပၚ ၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႕ တြန္းတိုက္တက္လာျပီး ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို ပိုက္ဆံအိတ္လြတ္ထားတဲ့ လက္ဘက္ကေန .. ေဆာင့္တိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ ရုတ္တရက္အျပဳမူေၾကာင့္ လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ သူတို႕ကိုယ္နဲ႕ ညွပ္ပါသြားတယ္ ။ ပိုက္ဆံအိတ္သာပါေပမယ့္ ၾကိဳးစက ကၽြန္မလက္ထဲမွာေတာ့ က်န္ခဲ့ေသးတယ္ ။ ကားလည္း ဘရိတ္မအုပ္ပဲ ရုတ္တရက္ယိုင္သြားတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေၾကာင့္ ကဗ်ာကယာ ပိုက္ဆံကို သတိရမိျပီး လက္ထဲ က်န္ခဲ့တဲ့ ၾကိဳးစကို ေဆာင့္ဆြဲေတာ့မွ ကၽြန္မရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေလး ပိုင္ရွင္ဆီကို ဘတ္ခနဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့တယ္ ။ ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အပထား ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ကာကြယ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ သတိထားလိုက္မိပါတယ္ ။ ကၽြန္မလည္း ဥစၥာေျခာက္ပီပီ ၊ ဘယ္သူဘယ္လိုထင္ထင္ မထူးဘူးဆိုျပီး ျခင္းေထာင္းထဲ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ထည့္ျပီး ျခင္းေထာင္းကို ရင္ဘတ္မွာ ပိုက္ျပီး ကားစီးမိပါေတာ့တယ္ ။ ေနရာေတြ အမ်ားၾကီးလြတ္ေနပါလွ်က္ ထိုအုပ္စုက ေကာင္ေလးေတြ အသ ီးသီး ေနရာခြဲ ထိုင္ၾကတာေတာ့ သတိထားမိလိုက္တယ္ ။ ဘူတာရံုလမ္း မွတ္တိုင္က်ေတာ့ အဲ့ဒီေကာင္ေလး အဖြဲ႕ ဆင္းသြားတယ္ ။ အဲ့ဒီအခါက်မွ ကၽြန္မလည္း သက္ျပင္းခ်ျပီး ” ငါကိုယ္က စိုးရိမ္တတ္လိုက္တာ … ပူေလာင္လိုက္တာ” လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွံု ့ခ်မိျပန္တယ္ ။ ကၽြန္မအေတြးေတြေကာင္းတုန္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ရုတ္တရက္ထေအာ္လိုက္ပါတယ္ ။ ကၽြန္မအိတ္ခြဲခံလိုက္ရျပီလို႕ေလ … ။ ဟုတ္ပါတယ္ သူမေျပာမွ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူမရဲ႕ အိတ္ တိတိရိရိကို ေျခာက္လက္မစာေလာက္ အခြဲခံခဲ့ရတာပါ ။ ေဘးမွာ ခုနက အဖြဲ ့မွ တစ္ေယာက္လာထိုင္သြားတာလို႕လည္း ေကာင္မေလးက ေျပာပါတယ္ ။ဘာစာရြက္စာတမ္းမွ မပါပဲ ၊ ပိုက္ဆံ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ပဲ ပါတာမို႕ … မ်ားမ်ားၾကီး မဆံုးရွံုးလိုက္ေပမယ့္ ဒီလို ခါးပိုက္ႏွိုက္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကိုေတာ့ ရွံု႕ခ်မိပါတယ္ ။ အခုလို အျဖစ္ပ်က္ေတြျမင္ေတာ့မွ ခုနက ” ငါစိတ္ပူေနတာ မလြန္ပါဘူး” လို႕ ေတြးရင္း ျပံုးမိတယ္ ။ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ဆက္သြားရဦးမွာလဲေမးျပီး အကူညီေပးဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ့ ၊ သူမအိမ္ကို ျပန္မွာမို႕ ပိုက္ဆံ မလိုေတာ့ပါဘူးေျပာရွာတယ္ ။ ရဲလည္း မတိုင္ေတာ့ဘူး ေငြတစ္ေသာင္းေလာက္ပဲ ပါသြားတာေၾကာင့္ အေတြ႕ ၾကံဳတစ္ခုကို ေငြတစ္ေသာင္းနဲ႕ လဲ လိုက္ရတယ္လို႕လည္း သူမက ရယ္က်ဲက်ဲ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္ ။
ေကာင္မေလးကေတာ့ အဆင္မေျပမွုေတြ ၾကံဳရေပမယ့္ ၊ သင္ခန္းစာလို႕ သေဘာထားျပီး ၾကံဖန္ စိတ္ေအးခ်မ္းမွုကို ရယူသြားလို႕ …သူမကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ကာကြယ္ျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကိုသတိမထားမိတဲ့ ကၽြန္မ ၊ သူမအေပၚ အားနာသလိုေတာင္ျဖစ္မိတယ္ ။ ခဏၾကာေတာ့ သူမ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္ေရာက္ကာ ဆင္းသြားတဲ့အခါ ၊ ကၽြန္မက သူ႕ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း အေတြးမ်ားလို႕သာ က်န္ခဲ့ပါတယ္ ။ လူေတြ သမၼာအာဇီ၀နဲ႕ ရွာစားခ်င္စိတ္ရွိလွ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပါပဲလို႕ … ေတြးမိပါေတာ့တယ္ ။ ။
Mandalay Gazette မွ ျဖစ္သည္။
ကၽြန္မပို႕စ္ကို ျပန္တင္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ ... ဒါေပမယ့္ .. မူရင္း လင့္ေလးပါ ထည့္ေပးပါ ။ ဒါမွ ေကာ့မန္႕ေတြ အျပန္လွန္ေရးထားတာ ၊ ေဆြးေႏြးထားတာေတြပါ ဖတ္ႏိုင္မွာမို႕ပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ေကာ့မန္႕ေတြက ပို႕စ္ထက္ကိုပိုေကာင္းေနတာမ်ိဳး ရွိတတ္တာေၾကာင့္ပါ ။
http://mandalaygazette.com/124197/education/environment-energy-issues-environmental-awareness-food-agriculture#comments