ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ ျဖတ္သန္းစီး ဆင္းေနၾကတဲ့ ဧရာ၀တီခ်င္းတြင္း၊ သံလြင္ စစ္ေတာင္းေလးၿမိဳ႕စတဲ့ျမစ္ႀကီးအသြယ္ သြယ္ျမစ္ငယ္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ ဒီဘက္ပိုင္း ဆယ္စုႏွစ္အတြင္းမွာ ေရ၀င္မႈႏႈန္းထား ေတြေျပာင္းလဲတိမ္ေကာသြားတာ၊ သဲ ေသာင္ေတြေပၚထြန္းလာတာ တခ်ဳိ႕ မ်ားဆိုရင္ျမစ္ေခ်ာင္းအျဖစ္ကို ေပ်ာက္ ကြယ္သြားတာျမင္ရၾကားရေတာ့ တကယ္ ပဲစိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့မိပါတယ္။
ကမၻာ့ကုလသမဂၢက သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ႕ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္ စစ္တမ္းမ်ားအရ ကမၻာႀကီးမွာ သက္ရွိ လူတိရစၦာန္ေတြ ေသာက္သံုးလုိရတဲ့ ေရ ၾကည္ေရသန္ရဲ႕ ပမာဏႏႈန္းထားဟာ အလြန္နညး္ပါးလ႔ိုလာေနပါၿပီ၊ ေနာင္ အနာဂတ္မွာ တုိးပြားလာမယ့္ကမၻာ့လူဦး ေရနဲ႔ ကမၻာေပၚမွာရွိေနတဲ့ (ေျမေအာက္ ကပါထုတ္ယူလိုရတဲ့) ေရခ်ဳိဟာ အခ်ဳိး မညီဘဲ ကြာဟမႈေတြေၾကာက္ခမန္းလိလိ ႀကီးမားလ႔ိုလာေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ပင္လယ္သမုဒၵရာ ဆားငံေရကေန၊ အညစ္အေၾကးအျဖစ္စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ေရ ဆုိးေတြကေန၊ ေနာက္ဆံုးက်င္ငယ္ေရကို ေနေတာင္ ေရခ်ဳိထုတ္လုပ္ဖို႔ အသည္း အသန္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လ႔ိုေနၾကရပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးကေတာ့ သဘာ၀ကေပးထားတဲ့ေသာက္သံုးေရခ်ဳိ ကို အလြယ္တကူရေနေတာ့ သူရဲ႕တန္ဖိုး ကို မတြက္ဆမိတဲ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္သေဘာ ထားေနၾကေပမယ့္ ကမၻာႀကီးရဲ႕ေနရာ အႏွ႔ံအျပားမွာေတာ့ ေရၾကည္ေရသန္႔ေရ ခ်ဳိရရွိဖုိ႔အေရးဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ စိန္ ေခၚမႈႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္လာေနပါၿပီ။
ခု ကၽြန္ေတာ္ အဓိကထားၿပီးတင္ ျပခ်င္တာက ကမၻာေပၚကေနတိမ္ေကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ တိမ္ေကာစျပဳေန ၿပီျဖစ္တဲ့ ေရခ်ဳိျမစ္ႀကီးေတြ အရြယ္အစား က စင္ကာပူႏုိင္ငံေလာက္က်ယ္၀န္းခဲ့ၿပီး ခုအခ်ိန္မွာ ေရေတြခန္းေျခာက္သြားလ႔ို ၾကတ္တီးကုန္းေျမဘ၀ကိုေရာက္သြားတဲ့ ေရကန္ႀကီးေတြအေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဘ၀တစ္ ေလွ်ာက္လံုး ရင္းႏွီးထိေတြခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးအေၾကာင္းပါ။
မၾကာမတင္အခ်ိန္ကာလတုန္းက ထူးအိမ္သင္ (ကိုငွက္)ရဲ႕ ရာဇ၀င္ထဲက သတိုးသမီးဧရာတီခမ်ာ အရပ္လူႀကီးနဲ႔ ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သားေတြ အခ်ိန္မီ ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့လို႔ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူရဲ႕ လက္ထဲမွာ ဘ၀ပ်က္ေတာ့မယ့္အေရး ကေန လက္မတင္သီသီေလးလြတ္လာခဲ့ ရပါတယ္။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ေတာ့၊ ကိုလိုနီ ေခတ္တုန္းက ခ်စ္တီးဆီမွာ အေႂကြးမ ဆပ္ႏိုင္တဲ့ လယ္သမားႀကီးခမ်ာ ကိုယ့္ သမီးအပ်ဳိႏုႏုထြက္ထြက္ေလးကို ခ်စ္တီး ကုလားက မယားငယ္အျဖစ္အေႂကြးနဲ႔ သိမ္းသြားတာကို ရင္ကြဲပက္လက္နဲ႔ ၾကည့္ ရင္းက်န္ရစ္ခဲ့ရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ မ်ဳိးသားလံုးခံစားရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုးက ဧရာ၀တီ (ရာဇ၀င္ထဲကသတုိ႔ သမီး) ကိုခုလိုပဲ အပ်ဳိစင္ဘ၀နဲ႔ အလွၾကည့္ ေနခ်င္ၾကတာပါ။
ျမန္မာျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက ခ်စ္တဲ့ ျမတ္ႏိုးတဲ့ (အဲ မခ်စ္တဲ့လူမၾကင္ နာတဲ့ လူနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ရွိေပါ့ေလ) ဧရာ၀တီနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စာေပ႐ုပ္ရွင္၊ သဘင္ဂီတနယ္ပယ္အသီးသီးကပုဂ္ၢိဳလ္ ေတြက ပူပင္ေသာက စိုးရိမ္ေၾကာင့္က် ႀကီးစြာ သည္းသည္းလႈပ္ေရးၾကေျပာၾက ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ၾကတာေတြကိုျမင္ႏုိင္စြမ္း ၾကားႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ့လူတခ်ဳိ႕ကေတာ့ အံ တႀကိတ္ႀကိတ္လက္သီးတဆုပ္ဆုပ္နဲ႔ ေန ႏွင့္ ဦးေပါ့ကြာ ထင္းေခြမႀကံဳေရခပ္ေတာ့ ႀကံဳရဦးမွာေပါ့””လို႔ ေဒၚလာမာန္စြဲနဲ႔ အံခဲ ေနၾကတာကိုလည္း ၾကားသိလိုေနရပါ တယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚသား ပါ။ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာေမြးဖြားၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနဖူးမွာ အခ်င္းျမႇဳပ္ခဲ့ သလို ဧရာ၀တီေရၾကည္ကိုေသာက္ၿပီး လူလားေျမာက္ခဲ့ရသူမို႔၊ ဧရာ၀တီကိုအသက္ ေလာက္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္လို႔ ဆုိရင္လြန္အံ့မ ထင္ပါဘူး။ ေႏြမိုးေဆာင္းသံုးရာသီစလံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္အေပၚထပ္ကေနလွမ္း ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ တသြင္သြင္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ အိေျႏၵၾကီးစြာစီးဆင္းေနတဲ့ ဧရာ၀တီရဲ႕ျပာလဲ့လဲ့ျမစ္ေရျပင္က်ယ္ႀကီး ကို ေမြးစကတည္းကေန လြန္ခဲ့တဲ့ကာလ တစ္ခုအထိ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသူမို႔ ဧရာ၀တီ ဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ငယ္ခ်စ္လည္းျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ဧရာ၀တီကိုခ်စ္ျမစ္ႏိုးလြန္းလုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္စာေပထုတ္ေ၀ေရးလုပ္ငန္းလုပ္ ခဲ့စဥ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္စာေပတိုက္သံုး တုိက္ကို ေျမႏုကၽြန္းစာေပ၊ ျမစ္၀ကၽြန္း ေပၚသားစာေပနဲ႔ နဒီဧရာစာေပလ႔ိုေတာင္ မွည့္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
ခုေတာ့ မိုးတြင္းကာလေလာက္မွာပဲ ဧရာ၀တီလွမ္းျမင္ရၿပီး၊ က်န္တဲ့ရာသီေတြ မွာေတာ့ သဲေသာင္ျပင္အျပည့္နဲ႔ ျမစ္ ေၾကာင္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ဧရာ၀တီကို မေတြ႕ ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္း က မႏၱေလးနဲ႔ ရန္ကုန္ကိုအစုန္အဆန္ သြားေနတဲ့ မင္းႀကီးတုိ႔မင္းေလးတုိ႔ဆုိတဲ့ သေဘၤာႀကီးေတြဟာ အစုန္မွာတစ္ခါ အဆန္မွာတစ္ခါဟသၤာတဆိပ္ကမ္းကို ဆုိက္ကပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ (မိုးတြင္းကာလ တင္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ေႏြေခါင္ေခါင္ႀကီး အထိေျပာတာပါ။)
မူရင္းႏွစ္ထပ္သေဘၤာႀကီးရဲ႕ ေဘး ဘယ္ညာမွာ တြဲသေဘၤာလို႔ေခၚတဲ့ ဆိပ္ ခံစီဘီတြဲႀကီးေတြပါပါတယ္။ အဲဒီမွာ အညာကုန္၊ ေျမလတ္ကုန္၊ ေအာက္ကုန္ ေတြအစံုပါပါတယ္။ အဲဒီသေဘၤာႀကီး ဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ႀကီးေတြကို အကုန္ကပ္ၿပီး အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္လာခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေလးေတြက အဲဒီသေဘၤာ ႀကီးကို ေခြးသေဘၤာႀကီးလို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ သူကဆိပ္ကမ္းကို မ၀င္ခင္ဟိုး တစ္မိုင္ေလာက္အကြာအေ၀း တည္းက ေခြးအူသလို ၀ူး ၀ူး ဆုိတဲ့ အသံ နဲ႔ ဥၾသသံရွည္ဆြဲလာလို႔ပါ။
ဟသၤာတဆိပ္ကမ္းကို သေဘၤာႀကီး ဆိုက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ေစ်းသည္ ေစ်း၀ယ္ေတြ သေဘၤာႀကီးဆီကိုဆင္းၾကပါတယ္။ အထက္ အညာကုန္ေတြအျပင္၊ မႏၱေလးက စား ကုန္ေသာက္ကုန္ေတြျဖစ္တဲ့ ထုိးမုန္႔၊ လမုန္႔၊ ကေရကရာ၊ ထန္းလ်က္၊ လက္ ဖက္၊ ပုန္းရည္ႀကီး၊ ဆီးသီး၊ ဆီးယို၊ မုန္႔ မ်ဳိးစံု၊ အ၀တ္အထည္၊ ပိုးထည္၊ ခ်ည္ထည္၊ ယြန္းထည္၊ ေငြထည္၊ ပစၥည္းေတြကစလ႔ို လယ္ယာသံုးပစၥည္းေတြအဆံုးပေဒသာ ပင္ႀကီးလို လုိတာအကုန္ရတဲ့ ေရြ႕လ်ား ေစ်းႀကီးပါ၊ မီးေတြကလည္းတထိန္ထိန္နဲ႔ တကယ့္ေပ်ာ္စရာေစ်းပြဲေတာ္ႀကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်ာတိတ္ေတြကေတာ့ ဘာမွမ၀ယ္ပါဘူး။ တစ္ဆုိင္၀င္တစ္ဆုိင္ ထြက္နဲ႔ သူတုိ႔နမူနာေကၽြးတဲ့ မုန္႔မ်ဳိးစံု အျမည္းေတြကို စားရင္းဗိုက္တင္းခဲ့ၾကရ ပါတယ္။ ေစ်းသည္ေတြကလည္း ကေလး ေတြမ၀ယ္မွန္းသိေပမယ့္ ေစတနာမကြက္၊ သဒၶါမပ်က္-မတြန္႔မတိုအလွ်ံအပယ္ အျမည္းေပးေကၽြးတတ္ၾကပါတယ္။
ခုေတာ့ အဲဒီလိုသေဘၤာႀကီးမ်ဳိးမ ေျပာနဲ႔ န၀လီေျပးဆြဲေနတဲ့ အရွည္ေပသံုး ေလးဆယ္ ေရစူးသံုးေလးေပေလာက္ သာရွိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ေလးေတြေတာင္၊ ေႏြရာသီနဲ႔ ေဆာင္းရာသီဆို ဟသၤာတ ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဧရာ၀တီေရေၾကာကိုျဖတ္ဖို႔မလြယ္ ေတာ့ပါဘူး။ ေရကတိမ္ေသာင္ေတြထြန္း သဲႏႈန္းကၽြန္းေတြဗရပြနဲ႔ ဧရာ၀တီအလွ ပ်က္ခဲ့ပါၿပီ။
အဲ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ခင္ဗ်။ ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္ တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ လွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္နီယာဦးသန္း (ဦးေလးသန္း) ဆုိ တဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူက အဲဒီတုန္းက အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္ ေက်ာင္းဆင္းပါ၊ ဟသၤာတၿမိဳ႕ကိုလွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပးေနတဲ့ စက္႐ုံႀကီးက ၿမိဳ႕ လည္ေခါင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမႀကီးေပၚမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ လွ်ပ္စစ္မီးက ၂၄ နာရီရခဲ့သလို တစ္နာရီ ျပည့္ေအာင္မီးျပတ္ေတာက္မႈလည္း တစ္ ခါမွ မႀကံဳေတြ႕ရဖူးဘူးခင္ဗ်၊ သူက လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာဆုိေပမယ့္ ဧရာ၀တီ ျမစ္ေၾကာင္းေရစြယ္ထုိးလို႔ ဟသၤာတဘက္ ျခမ္းမွာ ကမ္းေတြတ၀ုန္း၀ုန္းၿပိဳက်ေနတာ ကိုလည္း သစ္ေတြ၊ ၀ါးေတြ၊ သဲအိတ္ ေတြကို အသံုးျပဳၿပီးကမ္းမၿပိဳေအာင္ၿမိဳ႕ လူထုရဲ႕အကူအညီနဲ႔ စနစ္တက်ဟန္႔တား ႏိုင္ခဲ့သလို။
ေႏြကာလမွာ သဲေသာင္ေတြထြန္း ၿပီးေရေၾကာင္းတိမ္ေကာလာတာကိုလည္း ေသာင္တူးစက္ေတြငွားၿပီး လူထုလုပ္အား နဲ႔ ျမစ္ေၾကာင္းခ်ဲ႕ႏုိင္ခဲ့တယ္ခင္ဗ်၊ ခုေတာ့ ဦးေလးသန္းလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ႏွေျမာ တယ္ဗ်ာ။ တကယ္ကိုထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးပါ၊ ကေန႔ ဖူးေတြ႕ေနရတဲ့ ဟသၤာတၿမိ႕ရဲ႕ က်က္သေရေဆာင္ ေရႊ ေျပာင္ေျပာင္ (ေရႊေစတီ) ဘုရားနဲ႔ ဦးပါ ရဲဘုရားနဲ႔ ဦးပါရဲဘုရားႀကီးႏွစ္ဆူဧရာ၀တီ ျမစ္ထဲကိုပါမသြားတာဟာ အဲဒီဦးေလးသန္း ရဲ႕ ေက်းဇူးၿမိဳ႕လူထုရဲ႕စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ နဲ႔ ဘုရားတန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္လို႔ပဲဆုိရပါ လိမ့္မယ္။
ခုေခတ္မွာ စက္ကရိယာပစၥည္းေတြ ကလည္း ပိုမိုေခတ္မီဆန္းျပားနည္းပညာ သစ္ေတြကလည္းတိုးတက္ထြန္းကားပါရဂူ ဘြဲ႕ရတဲ့လူေတြႏုိင္ငံျခားျပန္ႀကီးေတြမွ ႐ိုက္ သတ္လုိ႔ေတာင္မွမကုန္ႏိုင္ဘူးဆုိေတာ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္တုန္း က ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းဆင္းအင္ဂ်င္နီယာ ဦးသိန္းဆုိတဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးကမ္းဆည္တာ ေသာင္တူးတာျမစ္ေၾကာင္းေဖာ္တာေလာက္ ေတာ့ “သနားတယ္ကြာ” ဆုိၿပီး စိမ္ေခၚ လိုက္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ျမစ္ေခ်ာင္းေတြတိမ္ေကာရတာဟာ ကမၻာ့ရာသီဥတုႀကီးေဖာက္ျပန္လာလို႔၊ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာလို႔၊ မိုးေလ၀သမမွန္လုိ႔ ေျမေအာက္ကသဘာ၀အရင္းအႏွီးေတြ ကို အကန္႔အသတ္မဲ့ထုတ္ယူသံုးစြဲေနလို႔ စတဲ့ စတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကအမ်ား ႀကီးပါ၊ အဓိက ကေတာ့ လူေတြေၾကာင့္ ပါ၊ ကိုယ့္တစ္ၿမံဳတစ္မေကာင္းစားဖို႔အတြက္ ဆုိရင္ဘယ္လိုအကုသုိလ္အမႈကိစ္ၥမ်ဳိးကို မဆိုရက္ရက္စက္စက္က်ဴးလြန္ရဲၾကတဲ့ ေလာဘသားေတြေၾကာင့္ပါ၊ သူတုိ႔တစ္ ေတြရဲ႕ အတၱႀကီးမားစြာ မဆင္မျခင္လုပ္ရပ္ ေတြက အနာဂတ္လူသားမ်ဳိးႏြယ္တစ္ခု လံုးကို (အဲဒီေလာဘသားေတြရဲ႕ သား သမီးေျမးျမစ္ေတြလည္းပါတာေပါ့ဗ်ာ) မီး ေလာင္တုိက္သြင္းေျမျမႇဳပ္သၿဂိဳလ္ဖို႔ ႀကိဳး ပမ္းေနၾကတာပါ။
တေလာက ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ထဲ မွာ ကခ်င္ျပည္နယ္ေရႊကူဘက္က နမ့္ဖား ေခ်ာင္းဟာ ေရႊရွာေဖြတူးေဖာ္ေနသူေတြ ေၾကာင့္ တိမ္ေကာလာရာကေနမၾကာခင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ့္အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါတယ္လို႔သတင္းဓာတ္ပံုနဲ႔ အတူေတြ႕ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္း ဟာ ေရႊကူၿမိဳ႕ အထက္ေတာင္ေပၚေဒသ ေတြကေန၊ ေက်းရြာအမ်ားအျပားကိုျဖတ္ ၿပီး ေရႊကူၿမိဳ႕လယ္ကေနဧရာ၀တီျမစ္ထဲ ကို စီး၀င္သြားခဲ့တာပါ၊ ဒီေခ်ာင္းကို ေရွး အတီေတကာလကတည္းက မွီတင္းေန ထိုင္စိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ ေဒသခံျပည္သူလူထုအမ်ားစုဟာဒုကၡ ေရာက္ေနၾကရပါၿပီ၊ ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြ တိမ္ေကာသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ၾကတ္တီးကုန္း ေျမသဲကႏၱရႀကီးေတြျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ အတြက္ တုိင္းျပည္ရဲ႕လူမႈေရးစီးပြားေရး ပညာေရးက်န္းမာေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးတက္ေရး ကအစယဥ္ေက်းမႈအဆံုးေအာက္တန္းက် ခဲ့ရၿပီး လူျဖစ္ေနပါလ်က္နဲ႔ လူခ်င္းမတူ သူခ်င္းမမွ်ငရဲက်ေနသလိုခံစားေနရရွာတဲ့ အာဖရိကႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေၾကကြဲစရာမ႐ႈမ လွျမင္ကြင္းေတြကို သတင္းမီဒီယာေတြက ေနေဖာ္ထုတ္တင္ျပေနတာေတြကိုၾကည့္ ၿပီး သင္ခန္းစာယူၾကေစခ်င္ပါတယ္။
တကယ္လို႔မ်ား ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီး အပါအ၀င္ျမန္မာျပည္ထဲကျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္ေတြသာ ခန္းေျခာက္တိမ္ေကာ ေပ်ာက္ကြယ္လုိ႔သြားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔ ဟာျမန္မာျပည္ေျမပံုေပၚမွာေနထုိင္ၾကတဲ့ သက္ရွိသတၱ၀ါအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္သြား မယ့္ေနပါပဲ၊ အဲ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြ အေန႔နဲ႔ကေတာ့ ခ်ယ္လ္ဆီးေဘာလံုး အသင္းပိုင္ရွင္ ႐ုရွသူေဌးအီဗရာမိုဗစ္ခ်္လို လကမၻာေပၚမွာ ေျမတစ္ေနရာစာေလာက္ သြား၀ယ္ထားေပါ့ဗ်ာ၊ မာယန္လူမ်ဳိးေတြ ရဲ႕ THE TZOLKIN ျပကၡဒိန္အလိုအရ ဆိုရင္ ဗီ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ၂၁ ရက္ေန႔ ဟာ လူသားကမၻာႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ လို႔ဆုိထားေလေတာ့၊ ခုေနအျမန္ဆံုး၀ယ္ ၿပီး ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကမယ္ဆုိရင္အခ်ိန္ မီပါေသးတယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ။ ကိုယ္ေတြမွာ လည္း မ်ဳိးဆက္ဆယ္ဆက္ရဲ႕ ဆယ္သက္ မကစားမကုန္ေသာက္မကုန္ျပည့္စံုႂကြယ္ ၀လွ်ံလန္က်ေနၿပီပဲဥစၥာ၊ စားရမဲ့မဲ့ေသာက္ ရမဲ့မဲ့နဲ႔ ထမင္းရည္ကိုေတာင္ ႏႈတ္ခမ္း စြတ္ေအာင္မလ်က္ႏုိင္ၾကတဲ့ ဆင္းရဲသား အမ်ားျပည္သူမိလကၡဴေတြအေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာလူစိတ္ေလးထားၿပီး သနား ၾကင္နာေကာင္းၾကပါရဲ႕။ သူတစ္ပါးကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေစၿပီးမွ ခံစားစံစားရတဲ့ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြဆိုတာကလည္း အရွိန္တၿငီးၿငီးနဲ႔ ေတာက္ေလာက္ေနတဲ့ မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြပါ။
အဲ ဘယ္သူေသေသငေတမာရင္ၿပီး ေရာကြာဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိးထားခဲ့ရင္လည္း၊ အားလံုးေသၿပီး ငေတတစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ခဲ့လို႔ျဖစ္မတဲ့လား၊ ေသသြားတဲ့လူ ေတြရဲ႕ ၀ိညဥ္ေတြက ၀ိုင္းေခ်ာက္လို႔ ငေတ လည္းလိပ္ျပာလြင့္ၿပီးေသမွာပါပဲ။
ဒီေတာ့ အတၱႀကီးမား ေလာဘသား ဘုရားမႀကိဳက္ ဒီေခတ္လူမုိက္ေတြအတြက္ တိပိဋကဓရဆရာေတာ္ဦးေကာသလႅရဲ႕ ဆံုးမစာေလးကိုပဲ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ ပါရေစ။
ေသရြာကာလေရာက္ၾကေသာအခါ၊ ကိုယ့္ေနာက္ကိုကား
ဘာမ်ားပါမွာ၊ ပစၥည္းစုစုုတစ္ခုမပါ၊ ကိုယ္ျပဳထား
ကံမ်ားပါမည္သာ၊
အထုပ္ကေလးတျပင္ျပင္၊ ကိုယ့္ေနာက္ ပါမည္ထင္အထုပ္ရွင္ေသလုိ႔သြား၊ က်န္ တဲ့သူေတြေ၀လုိစား၊ အထုပ္ရွင္ေသမွာ အလကား၊ ဘာကမွလည္းပါမသြား၊ ေသ ရြာက်ေတာ့အပါယ္လား၊ နိဗၺာန္ေရာက္ဖုိ႔ အခက္သား၊
COPY FROM HOT NEWS
ကမၻာ့ကုလသမဂၢက သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ႕ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္ စစ္တမ္းမ်ားအရ ကမၻာႀကီးမွာ သက္ရွိ လူတိရစၦာန္ေတြ ေသာက္သံုးလုိရတဲ့ ေရ ၾကည္ေရသန္ရဲ႕ ပမာဏႏႈန္းထားဟာ အလြန္နညး္ပါးလ႔ိုလာေနပါၿပီ၊ ေနာင္ အနာဂတ္မွာ တုိးပြားလာမယ့္ကမၻာ့လူဦး ေရနဲ႔ ကမၻာေပၚမွာရွိေနတဲ့ (ေျမေအာက္ ကပါထုတ္ယူလိုရတဲ့) ေရခ်ဳိဟာ အခ်ဳိး မညီဘဲ ကြာဟမႈေတြေၾကာက္ခမန္းလိလိ ႀကီးမားလ႔ိုလာေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ပင္လယ္သမုဒၵရာ ဆားငံေရကေန၊ အညစ္အေၾကးအျဖစ္စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ေရ ဆုိးေတြကေန၊ ေနာက္ဆံုးက်င္ငယ္ေရကို ေနေတာင္ ေရခ်ဳိထုတ္လုပ္ဖို႔ အသည္း အသန္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လ႔ိုေနၾကရပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးကေတာ့ သဘာ၀ကေပးထားတဲ့ေသာက္သံုးေရခ်ဳိ ကို အလြယ္တကူရေနေတာ့ သူရဲ႕တန္ဖိုး ကို မတြက္ဆမိတဲ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္သေဘာ ထားေနၾကေပမယ့္ ကမၻာႀကီးရဲ႕ေနရာ အႏွ႔ံအျပားမွာေတာ့ ေရၾကည္ေရသန္႔ေရ ခ်ဳိရရွိဖုိ႔အေရးဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ စိန္ ေခၚမႈႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္လာေနပါၿပီ။
ခု ကၽြန္ေတာ္ အဓိကထားၿပီးတင္ ျပခ်င္တာက ကမၻာေပၚကေနတိမ္ေကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ တိမ္ေကာစျပဳေန ၿပီျဖစ္တဲ့ ေရခ်ဳိျမစ္ႀကီးေတြ အရြယ္အစား က စင္ကာပူႏုိင္ငံေလာက္က်ယ္၀န္းခဲ့ၿပီး ခုအခ်ိန္မွာ ေရေတြခန္းေျခာက္သြားလ႔ို ၾကတ္တီးကုန္းေျမဘ၀ကိုေရာက္သြားတဲ့ ေရကန္ႀကီးေတြအေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဘ၀တစ္ ေလွ်ာက္လံုး ရင္းႏွီးထိေတြခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးအေၾကာင္းပါ။
မၾကာမတင္အခ်ိန္ကာလတုန္းက ထူးအိမ္သင္ (ကိုငွက္)ရဲ႕ ရာဇ၀င္ထဲက သတိုးသမီးဧရာတီခမ်ာ အရပ္လူႀကီးနဲ႔ ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သားေတြ အခ်ိန္မီ ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့လို႔ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူရဲ႕ လက္ထဲမွာ ဘ၀ပ်က္ေတာ့မယ့္အေရး ကေန လက္မတင္သီသီေလးလြတ္လာခဲ့ ရပါတယ္။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ေတာ့၊ ကိုလိုနီ ေခတ္တုန္းက ခ်စ္တီးဆီမွာ အေႂကြးမ ဆပ္ႏိုင္တဲ့ လယ္သမားႀကီးခမ်ာ ကိုယ့္ သမီးအပ်ဳိႏုႏုထြက္ထြက္ေလးကို ခ်စ္တီး ကုလားက မယားငယ္အျဖစ္အေႂကြးနဲ႔ သိမ္းသြားတာကို ရင္ကြဲပက္လက္နဲ႔ ၾကည့္ ရင္းက်န္ရစ္ခဲ့ရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ မ်ဳိးသားလံုးခံစားရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုးက ဧရာ၀တီ (ရာဇ၀င္ထဲကသတုိ႔ သမီး) ကိုခုလိုပဲ အပ်ဳိစင္ဘ၀နဲ႔ အလွၾကည့္ ေနခ်င္ၾကတာပါ။
ျမန္မာျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက ခ်စ္တဲ့ ျမတ္ႏိုးတဲ့ (အဲ မခ်စ္တဲ့လူမၾကင္ နာတဲ့ လူနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ရွိေပါ့ေလ) ဧရာ၀တီနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စာေပ႐ုပ္ရွင္၊ သဘင္ဂီတနယ္ပယ္အသီးသီးကပုဂ္ၢိဳလ္ ေတြက ပူပင္ေသာက စိုးရိမ္ေၾကာင့္က် ႀကီးစြာ သည္းသည္းလႈပ္ေရးၾကေျပာၾက ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ၾကတာေတြကိုျမင္ႏုိင္စြမ္း ၾကားႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ့လူတခ်ဳိ႕ကေတာ့ အံ တႀကိတ္ႀကိတ္လက္သီးတဆုပ္ဆုပ္နဲ႔ ေန ႏွင့္ ဦးေပါ့ကြာ ထင္းေခြမႀကံဳေရခပ္ေတာ့ ႀကံဳရဦးမွာေပါ့””လို႔ ေဒၚလာမာန္စြဲနဲ႔ အံခဲ ေနၾကတာကိုလည္း ၾကားသိလိုေနရပါ တယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚသား ပါ။ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာေမြးဖြားၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနဖူးမွာ အခ်င္းျမႇဳပ္ခဲ့ သလို ဧရာ၀တီေရၾကည္ကိုေသာက္ၿပီး လူလားေျမာက္ခဲ့ရသူမို႔၊ ဧရာ၀တီကိုအသက္ ေလာက္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္လို႔ ဆုိရင္လြန္အံ့မ ထင္ပါဘူး။ ေႏြမိုးေဆာင္းသံုးရာသီစလံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္အေပၚထပ္ကေနလွမ္း ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ တသြင္သြင္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ အိေျႏၵၾကီးစြာစီးဆင္းေနတဲ့ ဧရာ၀တီရဲ႕ျပာလဲ့လဲ့ျမစ္ေရျပင္က်ယ္ႀကီး ကို ေမြးစကတည္းကေန လြန္ခဲ့တဲ့ကာလ တစ္ခုအထိ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသူမို႔ ဧရာ၀တီ ဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ငယ္ခ်စ္လည္းျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ဧရာ၀တီကိုခ်စ္ျမစ္ႏိုးလြန္းလုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္စာေပထုတ္ေ၀ေရးလုပ္ငန္းလုပ္ ခဲ့စဥ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္စာေပတိုက္သံုး တုိက္ကို ေျမႏုကၽြန္းစာေပ၊ ျမစ္၀ကၽြန္း ေပၚသားစာေပနဲ႔ နဒီဧရာစာေပလ႔ိုေတာင္ မွည့္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
ခုေတာ့ မိုးတြင္းကာလေလာက္မွာပဲ ဧရာ၀တီလွမ္းျမင္ရၿပီး၊ က်န္တဲ့ရာသီေတြ မွာေတာ့ သဲေသာင္ျပင္အျပည့္နဲ႔ ျမစ္ ေၾကာင္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ဧရာ၀တီကို မေတြ႕ ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္း က မႏၱေလးနဲ႔ ရန္ကုန္ကိုအစုန္အဆန္ သြားေနတဲ့ မင္းႀကီးတုိ႔မင္းေလးတုိ႔ဆုိတဲ့ သေဘၤာႀကီးေတြဟာ အစုန္မွာတစ္ခါ အဆန္မွာတစ္ခါဟသၤာတဆိပ္ကမ္းကို ဆုိက္ကပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ (မိုးတြင္းကာလ တင္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ေႏြေခါင္ေခါင္ႀကီး အထိေျပာတာပါ။)
မူရင္းႏွစ္ထပ္သေဘၤာႀကီးရဲ႕ ေဘး ဘယ္ညာမွာ တြဲသေဘၤာလို႔ေခၚတဲ့ ဆိပ္ ခံစီဘီတြဲႀကီးေတြပါပါတယ္။ အဲဒီမွာ အညာကုန္၊ ေျမလတ္ကုန္၊ ေအာက္ကုန္ ေတြအစံုပါပါတယ္။ အဲဒီသေဘၤာႀကီး ဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ႀကီးေတြကို အကုန္ကပ္ၿပီး အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္လာခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေလးေတြက အဲဒီသေဘၤာ ႀကီးကို ေခြးသေဘၤာႀကီးလို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ သူကဆိပ္ကမ္းကို မ၀င္ခင္ဟိုး တစ္မိုင္ေလာက္အကြာအေ၀း တည္းက ေခြးအူသလို ၀ူး ၀ူး ဆုိတဲ့ အသံ နဲ႔ ဥၾသသံရွည္ဆြဲလာလို႔ပါ။
ဟသၤာတဆိပ္ကမ္းကို သေဘၤာႀကီး ဆိုက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ေစ်းသည္ ေစ်း၀ယ္ေတြ သေဘၤာႀကီးဆီကိုဆင္းၾကပါတယ္။ အထက္ အညာကုန္ေတြအျပင္၊ မႏၱေလးက စား ကုန္ေသာက္ကုန္ေတြျဖစ္တဲ့ ထုိးမုန္႔၊ လမုန္႔၊ ကေရကရာ၊ ထန္းလ်က္၊ လက္ ဖက္၊ ပုန္းရည္ႀကီး၊ ဆီးသီး၊ ဆီးယို၊ မုန္႔ မ်ဳိးစံု၊ အ၀တ္အထည္၊ ပိုးထည္၊ ခ်ည္ထည္၊ ယြန္းထည္၊ ေငြထည္၊ ပစၥည္းေတြကစလ႔ို လယ္ယာသံုးပစၥည္းေတြအဆံုးပေဒသာ ပင္ႀကီးလို လုိတာအကုန္ရတဲ့ ေရြ႕လ်ား ေစ်းႀကီးပါ၊ မီးေတြကလည္းတထိန္ထိန္နဲ႔ တကယ့္ေပ်ာ္စရာေစ်းပြဲေတာ္ႀကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်ာတိတ္ေတြကေတာ့ ဘာမွမ၀ယ္ပါဘူး။ တစ္ဆုိင္၀င္တစ္ဆုိင္ ထြက္နဲ႔ သူတုိ႔နမူနာေကၽြးတဲ့ မုန္႔မ်ဳိးစံု အျမည္းေတြကို စားရင္းဗိုက္တင္းခဲ့ၾကရ ပါတယ္။ ေစ်းသည္ေတြကလည္း ကေလး ေတြမ၀ယ္မွန္းသိေပမယ့္ ေစတနာမကြက္၊ သဒၶါမပ်က္-မတြန္႔မတိုအလွ်ံအပယ္ အျမည္းေပးေကၽြးတတ္ၾကပါတယ္။
ခုေတာ့ အဲဒီလိုသေဘၤာႀကီးမ်ဳိးမ ေျပာနဲ႔ န၀လီေျပးဆြဲေနတဲ့ အရွည္ေပသံုး ေလးဆယ္ ေရစူးသံုးေလးေပေလာက္ သာရွိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ေလးေတြေတာင္၊ ေႏြရာသီနဲ႔ ေဆာင္းရာသီဆို ဟသၤာတ ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဧရာ၀တီေရေၾကာကိုျဖတ္ဖို႔မလြယ္ ေတာ့ပါဘူး။ ေရကတိမ္ေသာင္ေတြထြန္း သဲႏႈန္းကၽြန္းေတြဗရပြနဲ႔ ဧရာ၀တီအလွ ပ်က္ခဲ့ပါၿပီ။
အဲ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ခင္ဗ်။ ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္ တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ လွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္နီယာဦးသန္း (ဦးေလးသန္း) ဆုိ တဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူက အဲဒီတုန္းက အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္ ေက်ာင္းဆင္းပါ၊ ဟသၤာတၿမိဳ႕ကိုလွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပးေနတဲ့ စက္႐ုံႀကီးက ၿမိဳ႕ လည္ေခါင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမႀကီးေပၚမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ လွ်ပ္စစ္မီးက ၂၄ နာရီရခဲ့သလို တစ္နာရီ ျပည့္ေအာင္မီးျပတ္ေတာက္မႈလည္း တစ္ ခါမွ မႀကံဳေတြ႕ရဖူးဘူးခင္ဗ်၊ သူက လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာဆုိေပမယ့္ ဧရာ၀တီ ျမစ္ေၾကာင္းေရစြယ္ထုိးလို႔ ဟသၤာတဘက္ ျခမ္းမွာ ကမ္းေတြတ၀ုန္း၀ုန္းၿပိဳက်ေနတာ ကိုလည္း သစ္ေတြ၊ ၀ါးေတြ၊ သဲအိတ္ ေတြကို အသံုးျပဳၿပီးကမ္းမၿပိဳေအာင္ၿမိဳ႕ လူထုရဲ႕အကူအညီနဲ႔ စနစ္တက်ဟန္႔တား ႏိုင္ခဲ့သလို။
ေႏြကာလမွာ သဲေသာင္ေတြထြန္း ၿပီးေရေၾကာင္းတိမ္ေကာလာတာကိုလည္း ေသာင္တူးစက္ေတြငွားၿပီး လူထုလုပ္အား နဲ႔ ျမစ္ေၾကာင္းခ်ဲ႕ႏုိင္ခဲ့တယ္ခင္ဗ်၊ ခုေတာ့ ဦးေလးသန္းလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ႏွေျမာ တယ္ဗ်ာ။ တကယ္ကိုထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးပါ၊ ကေန႔ ဖူးေတြ႕ေနရတဲ့ ဟသၤာတၿမိ႕ရဲ႕ က်က္သေရေဆာင္ ေရႊ ေျပာင္ေျပာင္ (ေရႊေစတီ) ဘုရားနဲ႔ ဦးပါ ရဲဘုရားနဲ႔ ဦးပါရဲဘုရားႀကီးႏွစ္ဆူဧရာ၀တီ ျမစ္ထဲကိုပါမသြားတာဟာ အဲဒီဦးေလးသန္း ရဲ႕ ေက်းဇူးၿမိဳ႕လူထုရဲ႕စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ နဲ႔ ဘုရားတန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္လို႔ပဲဆုိရပါ လိမ့္မယ္။
ခုေခတ္မွာ စက္ကရိယာပစၥည္းေတြ ကလည္း ပိုမိုေခတ္မီဆန္းျပားနည္းပညာ သစ္ေတြကလည္းတိုးတက္ထြန္းကားပါရဂူ ဘြဲ႕ရတဲ့လူေတြႏုိင္ငံျခားျပန္ႀကီးေတြမွ ႐ိုက္ သတ္လုိ႔ေတာင္မွမကုန္ႏိုင္ဘူးဆုိေတာ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္တုန္း က ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းဆင္းအင္ဂ်င္နီယာ ဦးသိန္းဆုိတဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးကမ္းဆည္တာ ေသာင္တူးတာျမစ္ေၾကာင္းေဖာ္တာေလာက္ ေတာ့ “သနားတယ္ကြာ” ဆုိၿပီး စိမ္ေခၚ လိုက္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ျမစ္ေခ်ာင္းေတြတိမ္ေကာရတာဟာ ကမၻာ့ရာသီဥတုႀကီးေဖာက္ျပန္လာလို႔၊ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာလို႔၊ မိုးေလ၀သမမွန္လုိ႔ ေျမေအာက္ကသဘာ၀အရင္းအႏွီးေတြ ကို အကန္႔အသတ္မဲ့ထုတ္ယူသံုးစြဲေနလို႔ စတဲ့ စတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကအမ်ား ႀကီးပါ၊ အဓိက ကေတာ့ လူေတြေၾကာင့္ ပါ၊ ကိုယ့္တစ္ၿမံဳတစ္မေကာင္းစားဖို႔အတြက္ ဆုိရင္ဘယ္လိုအကုသုိလ္အမႈကိစ္ၥမ်ဳိးကို မဆိုရက္ရက္စက္စက္က်ဴးလြန္ရဲၾကတဲ့ ေလာဘသားေတြေၾကာင့္ပါ၊ သူတုိ႔တစ္ ေတြရဲ႕ အတၱႀကီးမားစြာ မဆင္မျခင္လုပ္ရပ္ ေတြက အနာဂတ္လူသားမ်ဳိးႏြယ္တစ္ခု လံုးကို (အဲဒီေလာဘသားေတြရဲ႕ သား သမီးေျမးျမစ္ေတြလည္းပါတာေပါ့ဗ်ာ) မီး ေလာင္တုိက္သြင္းေျမျမႇဳပ္သၿဂိဳလ္ဖို႔ ႀကိဳး ပမ္းေနၾကတာပါ။
တေလာက ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ထဲ မွာ ကခ်င္ျပည္နယ္ေရႊကူဘက္က နမ့္ဖား ေခ်ာင္းဟာ ေရႊရွာေဖြတူးေဖာ္ေနသူေတြ ေၾကာင့္ တိမ္ေကာလာရာကေနမၾကာခင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ့္အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါတယ္လို႔သတင္းဓာတ္ပံုနဲ႔ အတူေတြ႕ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္း ဟာ ေရႊကူၿမိဳ႕ အထက္ေတာင္ေပၚေဒသ ေတြကေန၊ ေက်းရြာအမ်ားအျပားကိုျဖတ္ ၿပီး ေရႊကူၿမိဳ႕လယ္ကေနဧရာ၀တီျမစ္ထဲ ကို စီး၀င္သြားခဲ့တာပါ၊ ဒီေခ်ာင္းကို ေရွး အတီေတကာလကတည္းက မွီတင္းေန ထိုင္စိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ ေဒသခံျပည္သူလူထုအမ်ားစုဟာဒုကၡ ေရာက္ေနၾကရပါၿပီ၊ ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြ တိမ္ေကာသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ၾကတ္တီးကုန္း ေျမသဲကႏၱရႀကီးေတြျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ အတြက္ တုိင္းျပည္ရဲ႕လူမႈေရးစီးပြားေရး ပညာေရးက်န္းမာေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးတက္ေရး ကအစယဥ္ေက်းမႈအဆံုးေအာက္တန္းက် ခဲ့ရၿပီး လူျဖစ္ေနပါလ်က္နဲ႔ လူခ်င္းမတူ သူခ်င္းမမွ်ငရဲက်ေနသလိုခံစားေနရရွာတဲ့ အာဖရိကႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေၾကကြဲစရာမ႐ႈမ လွျမင္ကြင္းေတြကို သတင္းမီဒီယာေတြက ေနေဖာ္ထုတ္တင္ျပေနတာေတြကိုၾကည့္ ၿပီး သင္ခန္းစာယူၾကေစခ်င္ပါတယ္။
တကယ္လို႔မ်ား ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီး အပါအ၀င္ျမန္မာျပည္ထဲကျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္ေတြသာ ခန္းေျခာက္တိမ္ေကာ ေပ်ာက္ကြယ္လုိ႔သြားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔ ဟာျမန္မာျပည္ေျမပံုေပၚမွာေနထုိင္ၾကတဲ့ သက္ရွိသတၱ၀ါအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္သြား မယ့္ေနပါပဲ၊ အဲ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြ အေန႔နဲ႔ကေတာ့ ခ်ယ္လ္ဆီးေဘာလံုး အသင္းပိုင္ရွင္ ႐ုရွသူေဌးအီဗရာမိုဗစ္ခ်္လို လကမၻာေပၚမွာ ေျမတစ္ေနရာစာေလာက္ သြား၀ယ္ထားေပါ့ဗ်ာ၊ မာယန္လူမ်ဳိးေတြ ရဲ႕ THE TZOLKIN ျပကၡဒိန္အလိုအရ ဆိုရင္ ဗီ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ၂၁ ရက္ေန႔ ဟာ လူသားကမၻာႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ လို႔ဆုိထားေလေတာ့၊ ခုေနအျမန္ဆံုး၀ယ္ ၿပီး ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကမယ္ဆုိရင္အခ်ိန္ မီပါေသးတယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ။ ကိုယ္ေတြမွာ လည္း မ်ဳိးဆက္ဆယ္ဆက္ရဲ႕ ဆယ္သက္ မကစားမကုန္ေသာက္မကုန္ျပည့္စံုႂကြယ္ ၀လွ်ံလန္က်ေနၿပီပဲဥစၥာ၊ စားရမဲ့မဲ့ေသာက္ ရမဲ့မဲ့နဲ႔ ထမင္းရည္ကိုေတာင္ ႏႈတ္ခမ္း စြတ္ေအာင္မလ်က္ႏုိင္ၾကတဲ့ ဆင္းရဲသား အမ်ားျပည္သူမိလကၡဴေတြအေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာလူစိတ္ေလးထားၿပီး သနား ၾကင္နာေကာင္းၾကပါရဲ႕။ သူတစ္ပါးကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေစၿပီးမွ ခံစားစံစားရတဲ့ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြဆိုတာကလည္း အရွိန္တၿငီးၿငီးနဲ႔ ေတာက္ေလာက္ေနတဲ့ မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြပါ။
အဲ ဘယ္သူေသေသငေတမာရင္ၿပီး ေရာကြာဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိးထားခဲ့ရင္လည္း၊ အားလံုးေသၿပီး ငေတတစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ခဲ့လို႔ျဖစ္မတဲ့လား၊ ေသသြားတဲ့လူ ေတြရဲ႕ ၀ိညဥ္ေတြက ၀ိုင္းေခ်ာက္လို႔ ငေတ လည္းလိပ္ျပာလြင့္ၿပီးေသမွာပါပဲ။
ဒီေတာ့ အတၱႀကီးမား ေလာဘသား ဘုရားမႀကိဳက္ ဒီေခတ္လူမုိက္ေတြအတြက္ တိပိဋကဓရဆရာေတာ္ဦးေကာသလႅရဲ႕ ဆံုးမစာေလးကိုပဲ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ ပါရေစ။
ေသရြာကာလေရာက္ၾကေသာအခါ၊ ကိုယ့္ေနာက္ကိုကား
ဘာမ်ားပါမွာ၊ ပစၥည္းစုစုုတစ္ခုမပါ၊ ကိုယ္ျပဳထား
ကံမ်ားပါမည္သာ၊
အထုပ္ကေလးတျပင္ျပင္၊ ကိုယ့္ေနာက္ ပါမည္ထင္အထုပ္ရွင္ေသလုိ႔သြား၊ က်န္ တဲ့သူေတြေ၀လုိစား၊ အထုပ္ရွင္ေသမွာ အလကား၊ ဘာကမွလည္းပါမသြား၊ ေသ ရြာက်ေတာ့အပါယ္လား၊ နိဗၺာန္ေရာက္ဖုိ႔ အခက္သား၊
COPY FROM HOT NEWS
Tags:
ေဆာင္းပါး
Leave a comment